Περπατώντας σε καλντερίμι από τη Μηλίνα στο Λαύκο και επιστροφή στη Μηλίνα

Απόσταση: 7,1 χλμ.

Διάρκεια: 2,5 ώρες (με επιστροφή)

Υψόμετρο: Από 0 μ. (Μηλίνα) σε 300 μ. (Λαύκος)

Σήμανση: στρογγυλά πινακιδάκια των φίλων των Καλντεριμιών

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: ναι (Παναγία Μεσοσπορίτισσα)

Μια από τις κορυφαίες διαδρομές του Πηλίου, στην οποία βαδίζουμε κατά το μέγιστο μέρος σε καλντερίμι, μέσα σε ένα περιβάλλον μεγάλης φυσικής ομορφιάς. Υπάρχουν δύο καλντερίμια που ενώνουν τη Μηλίνα και Λαύκο, το βόρειο (που περνά από το Μοναστηράκι) και το νότιο (από το Γλά). Χρειαζόμαστε λίγο παραπάνω από μία ώρα για να ανηφορίσουμε από την παραλία της Μηλίνας στην πλατεία του Λαύκου, και άλλο τόσο περίπου για να επιστρέψουμε από το άλλο καλντερίμι, αν θέλουμε να κάνουμε τον κύκλο. Μια εύκολη διαδρομή, κατάλληλη για όλους, ακόμα και για ανθρώπους που δεν είναι εξοικειωμένοι με το περπάτημα, που σίγουρα θα απολαύσουν τουλάχιστον την κατάβαση των τριακοσίων μέτρων υψομετρικής διαφοράς από το Λαύκο στη θάλασσα.

Η Μηλίνα είναι παραθαλάσσιο χωριό του νοτίου Πηλίου, με θέα στον Παγασητικό κόλπο, που ιδιαίτερα τους μήνες του καλοκαιριού σφύζει από ζωή και κίνηση. Παρόλο που η τουριστική του ανάπτυξη είναι πολύ μεγάλη εντούτοις δεν έχει χάσει τίποτε από τη γραφικότητά του και τον παραδοσιακό του χαρακτήρα.

Η Μηλίνα

 Η καταγωγή του ονόματος του χωριού είναι σλαβική, από τη λέξη «mlin» που σημαίνει «νερόμυλος». Το χωριό διαθέτει μεγάλη ιστορία, με μεσαιωνικά ευρήματα να έχουν βρεθεί στην παραλία του. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό, επάνω σε ένα λόφο, υπάρχουν ερείπια από την αρχαία πόλη Ολιζών, μια από τις πόλεις του Βασιλείου του Φιλοκτήτη, που όπως αναφέρεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, στέλνοντας επτά καράβια επανδρωμένα με 350 τοξότες. Η ναυτική του ιστορία είναι μεγάλη, αφού εδώ γεννήθηκαν αξιόλογοι ψαράδες,  καραβοκύρηδες και ναυπηγοί. Από τους τελευταίους γνωστή είναι η οικογένεια Σφονδυλιά, στο καρνάγιο της οποίας έβγαινε και το περίφημο παλιό σκαρί «πέραμα». Η Μηλίνα, όπως και τα άλλα χωριά της περιοχής, στο α’ μισό του 20ου αιώνα και πριν συνδεθεί με αυτοκινητόδρομο με το Βόλο, είχε καθημερινή συγκοινωνία με την πρωτεύουσα της Μαγνησίας με τοπικά κυρίως καραβάκια, όπως ήταν το «Χελιδόνι», η «Έλλη», ο «Φρίξος», ο «Αετός», η «Πετρωτή» και τελευταία η «Μαίρη Φ.», ενώ στο λιμάνι της «έπιαναν» και πολλά εμπορικά καΐκια που κουβαλούσαν στην αγορά του Βόλου και στα νησιά του Αιγαίου κυρίως τις ελιές της περιοχής που εμπορεύονταν ντόπιοι έμποροι καθώς και καυσόξυλα ή ξυλοκάρβουνα. 

Σε όλη την ακτογραμμή της Μηλίνας υπάρχουν γραφικοί κολπίσκοι και μοναδικές παραλίες. Απέναντι από τη Μηλίνα βρίσκονται δύο μικρά νησάκια, ο Αλατάς και η Πρασούδα. Στον Αλατά βρίσκεται το πανέμορφο μοναστήρι των Αγίων Σαράντα ενώ στην Πρασούδα το βυζαντινό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. 

Μη φύγετε από τον οικισμό χωρίς να θαυμάσετε το πορφυρό ηλιοβασίλεμα από τα παράλια της Μηλίνας, που θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας. Μια πανδαισία χρωμάτων σ’ ένα παράξενο ανακάτεμα, λίγο πριν τη μαγική στιγμή που η νύχτα διαδέχεται τη μέρα.

 

Η διαδρομή προς το Λαύκο ξεκινάει από την εκκλησία στην παραλία της Μηλίνας, ακολουθούμε την άσφαλτο που πηγαίνει προς Λαύκο. Μετά από εξακόσια μέτρα περίπου, προσέχοντας στα αριστερά, βρίσκουμε το καλντερίμι που ανηφορίζει ομαλά ανάμεσα σε ελαιόδεντρα. Διασχίζουμε την άσφαλτο και το καλντερίμι συνεχίζει ανάμεσα σε πεζούλες με ξερολιθιά. Σε λίγο βγαίνουμε ξανά στην άσφαλτο, όπου και βαδίζουμε για τριακόσια μέτρα περίπου. Μετά από μια δεξιά στροφή του δρόμου ξαναβρίσκουμε το καλντερίμι στα αριστερά. Από εδώ και για αρκετό διάστημα βαδίζουμε ανάμεσα σε πλούσια βλάστηση, που δημιουργεί συχνά ένα τούνελ και προσφέρει άφθονη σκιά τους ζεστούς μήνες. Τελικά, φθάνοντας στο Λαύκο, βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο, όπου πάμε αριστερά. Μετά από εκατό μέτρα και καθώς ο δρόμος αρχίζει να κατηφορίζει, πάμε δεξιά σε ανηφορικό καλντερίμι που σε λίγο μας φέρνει στην πλατεία του χωριού με την εκκλησία.

Η πλατεία του Λαύκου

Ο Λαύκος αποτελεί ένα μέρος που ασκεί μαγική γοητεία στον επισκέπτη αφού διατηρεί τον παραδοσιακό του χαρακτήρα στο ακέραιο, με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα παλιά αρχοντικά, τα πλακόστρωτα καλντερίμια και τις παραδοσιακές βρύσες ενώ συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Το χωριό κτίστηκε μεταξύ 15ου και 16ου αιώνα, από τον καπετάνιο Στέργιο Μπασδέκη. Γνώρισε στιγμές μεγάλης οικονομικής άνθησης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ενώ μεγάλη είναι και η παράδοσή του στις τέχνες και τα γράμματα.

Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν πολλές απόψεις, όπως για παράδειγμα ότι αυτό προέρχεται από το όνομα κάποιου οικιστή, ή από τις πολλές λεύκες που υπάρχουν στο χωριό, ή από το επίθετο γλαυκός (που σημαίνει καθαρός).

Ο Λαύκος

 Κατά την παραμονή σας στο χωριό, τριγυρίστε στις όμορφες γειτονιές του, περπατήστε στα γραφικά καλντερίμια του, θαυμάστε τα όμορφα αρχοντικά του με τις νεοκλασικές επιρροές και ξεκουραστείτε στην ευρύχωρη πλακόστρωτη πλατεία του. Εδώ θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε τον ίσκιο που σας προσφέρουν οι ψηλόκορμοι πλάτανοι, και να ξαποστάσετε για φαγητό σε κάποια από τις ταβέρνες και τα εστιατόρια που υπάρχουν εκεί. Στην πλατεία υπάρχει και η εκκλησία της Παναγίας, που είναι αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Διαθέτει αξιόλογο καμπαναριό ενώ ανήκει στην κατηγορία της τρίκλιτης βασιλικής. Προς τιμήν της γίνεται και πανηγύρι στο χωριό στις 8-10 Σεπτεμβρίου, όπως επίσης την παραμονή και ανήμερα της Αγίας Παρασκευής στις 25 και 26 Ιουλίου . Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και το Φάμπειο Μουσείο, που πρέπει, οπωσδήποτε, να επισκεφτείτε. Εκεί θα ανακαλύψετε εξαίρετα γλυπτά από λευκό πηλιορείτικο μάρμαρο του ντόπιου ζωγράφου και γλύπτη Θανάση Φάμπα. Άλλο ένα μουσείο του χωριού που θα σας κινήσει το ενδιαφέρον είναι το Ραδιοφωνικό Μουσείο «Αντώνης Ταβάνης», που στεγάζεται σε νεοκλασικό διώροφο αρχοντικό του 1890. Διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από σπάνια και πολύτιμα ραδιόφωνα από όλο τον κόσμο, τα οποία δώρισε στο χωριό ο Γερμανός φιλέλληνας Βίλφρεντ Σεπς. Ένα εκκλησιαστικό μνημείο που πρέπει να επισκεφτείτε επίσης είναι το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής απ' όπου μπορεί να θαυμάσει κανείς την καταπληκτική θέα προς το χωριό, τη Μηλίνα και τον Παγασητικό κόλπο.

Η θέα από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής

Στο σημείο όπου το κεντρικό πλακόστρωτο καλντερίμι της πλατείας κάνει δυο-τρία σκαλοπάτια, φεύγει αριστερά προς τα κάτω άλλο καλντερίμι προς Μηλίνα. Στη γωνία θα δούμε τα στρογγυλά πινακιδάκια του συλλόγου Φίλων των Καλντεριμιών, που έχει σηματοδοτήσει όλη τη διαδρομή. Κατηφορίζοντας, βγαίνουμε σε τσιμεντόδρομο όπου πάμε δεξιά. Σε λίγα μέτρα το τσιμεντάρισμα σταματά και συνεχίζει φαρδύ καλντερίμι, που περνά δίπλα από το μουσείο Ραδιοφώνου ''Αντώνης Ταβάνης'' και αμέσως φθάνουμε στην Παλιόβρυση με ένα μεγάλο πλατάνι στο πλάι. Εδώ ήταν κεντρική βρύση και σημείο συνάντησης του χωριού. Στη συνέχεια περνούμε ένα ρέμα από πέτρινο γεφυράκι, πνιγμένο στη βλάστηση, και ανηφορίζουμε για λίγο στο καλντερίμι. Μετά από διασταύρωση με άλλο καλντερίμι δεξιά, που ανηφορίζει προς την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, αρχίζουμε πλέον να κατηφορίζουμε σε δρόμο-καλντερίμι, βλέποντας προς τα κάτω τον Παγασητικό. Ο δρόμος σύντομα στρίβει δεξιά, αλλά το λιθόστρωτό μας συνεχίζει ευθεία και, κατηφορίζοντας συνεχώς, φθάνουμε στο όμορφο εκκλησάκι της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας ή Μοναστηράκι, με μια βρύση πλάι του και μερικά κυπαρίσσια. Εδώ είμαστε περίπου στα μισά του δρόμου προς Μηλίνα. Μετά από τη στάση που σίγουρα θα κάνουμε στο εκκλησάκι, συνεχίζουμε στο καλντερίμι βλέποντας διαδοχικές όψεις της Μηλίνας και της θάλασσας από ψηλά. Το καλντερίμι βγαίνει σε τσιμεντόδρομο στα πρώτα σπίτια του οικισμού, τον οποίο ακολουθούμε. Περνάμε ρέμα και βαδίζουμε για ένα διάστημα στην αριστερή του όχθη, ανάμεσα σε πλούσια βλάστηση. Ο δρόμος γίνεται ασφαλτοστρωμένος και φθάνουμε σε διασταύρωση, όπου πάμε δεξιά στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως και σύντομα βγαίνουμε στην παραλία. Βαδίζοντας παραλιακά προς τα αριστερά, επιστρέφουμε στην εκκλησία από όπου αρχίσαμε την πορεία μας. 

Περισσότερες πεζοπορικές διαδρομές του Πηλίου εδώ